بلای ناگواری که بیماری دیابت سر مغز می آورد

در مقاله الگوهای آتروفی منطقه ای مغز و پیری مغز در بالغین میانسال و مسن مبتلا به دیابت نوع 1، که در JAMA Network Open منتشر شده است، محققان ارتباط بین دیابت نوع 1 و شواهد رادیوگرافیک پیری مغز را تسریع می کنند.

در این مطالعه، 416 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 1 که در یک مطالعه مشاهده‌ای قبلی، اپیدمیولوژی مداخلات و عوارض دیابت (EDIC) شرکت کرده بودند، به همراه 99 بزرگسال مشابه جمعیت‌شناختی بدون دیابت به عنوان کنترل، مورد ارزیابی قرار گرفتند. شرکت کنندگان EDIC مبتلا به دیابت نوع 1، میانگین سنی 60 سال (74-44) و میانگین طول مدت دیابت 37 سال (30-51) داشتند.

کارایی روانی حرکتی و ذهنی با استفاده از آزمون‌های شناختی روانی کلامی، آزمون جایگزینی نماد رقم، بخش B دنباله‌سازی و ارزیابی تخته شیاردار مورد ارزیابی قرار گرفت. نمرات حافظه از خرده آزمون حافظه منطقی مقیاس حافظه وکسلر و آزمون جایگزینی نماد رقم وکسلر به دست آمد.

سن بالاتر مغز، همانطور که توسط تست های شناختی مشخص شد، با کارایی روانی-حرکتی و ذهنی کمتری در میان شرکت کنندگان EDIC مرتبط بود، اما در بین گروه کنترل مشاهده نشد. نتایج حاکی از افزایش حدود شش سال پیری مغز است.

اسکن های MRI و یک برنامه یادگیری ماشینی برای محاسبه سن مغز و تعیین کمیت بیماری آلزایمر مانند آتروفی استفاده شد. آتروفی منطقه ای شبیه بیماری آلزایمر بین گروه ها، قابل مقایسه بود و به طور صریح با هیچ یک از گروه ها مرتبط نبود. سایر مناطق با آتروفی در شرکت کنندگان EDIC، عمدتا در تالاموس دو طرفه و پوتامن مشاهده شد.

یافته‌های این مطالعه افزایش پیری مغز در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ را بدون هیچ گونه علائم اولیه تخریب عصبی مرتبط با آلزایمر نشان می‌دهد. این افزایش ها با کاهش عملکرد شناختی مرتبط بود، اما به گفته نویسندگان، الگوهای غیر طبیعی مشاهده شده در نمونه ها متوسط بود.