توییت امیرعبداللهیان جنجالی شد!

فارغ از خطوط قرمزی که نظام جمهوری اسلامی ایران در قبال همسایگان خود به‌خصوص افغانستان در پیش گرفته، توئیت اخیر وزیر خارجه کشورمان می‌تواند اتفاقات ناگوار و جبران‌ناپذیری را رقم بزند که بیش از همه دوستی دیرینه مردم دو کشور ایران و افغانستان را دچار چالش خواهد کرد.

حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه کشورمان روز گذشته در توئیتی به‌مناسبت روز خبرنگار با اشاره به حمله ترویستی سال 1377 به کنسولگری ایران در مزارشریف که منجر به شهادت 8 دیپلمات کشورمان و یک خبرنگار شد، ضمن محکوم کردن این حادثه تلخ یادآوری کرد که طالبان در مزارشریف جنایت آفرید. تنها 7 ساعت پس از این توئیت وزیر خارجه دوباره توئیتی دیگر زد و این بار حرف قبلی خود را با این جمله نقض کرد: «در اولین دیدارم به آقای ملامتقی سرپرست وزارت خارجه افغانستان  گفتم نسبت خود را با حادثه تلخ سرکنسولگری ایران در مزارشریف مشخص کنید. پاسخ داد: «هیچ نسبتی بین طالبان امروز با آنان وجود ندارد. آن اقدام ضدانسانی را محکوم می‌کنیم.»

این جملات در آستانه دوسالگی تسلط دوباره طالبان بر افغانستان و دیدارهای چندجانبه ایران با حاکمان جدید این کشور می‌تواند فضای بسیار ملتهبی را بسازد و فرصتی برای عناصر خودسر که به‌دنبال تنش آفرینی در مرزهای کشورمان و چه بسا حملات تروریستی در داخل کشورمان هستند را به‌وجود آورد.

بسیار جای تعجب است که وزیر خارجه با وجود آنکه چندین بار با مقامات طالبان دیدار کرده و میزبان آنها بوده است نسبت به حساسیت این مسائل و هزینه‌هایی که ممکن است براثر چنین اظهاراتی بر نظام و مردم ایران تحمیل شود بی‌اطلاع باشد.

طالبان پس از آنکه دوباره بر سر کار آمد اعلام کرد که دست همکاری به سوی همه جهانیان دراز کرده و بارها بر این موضوع تاکید کرده که به‌دنبال جنگ نیست. تا جایی که «سهیل شاهین» سخنگوی دفتر سیاسی طالبان در قطر که یکی از اعضای کلیدی مذاکره‌کننده این گروه در اولین نشست خبری خود در تهران در جمع خبرنگاران در پاسخ به سوالی درباره حمله تروریستی مزارشریف گفت: « اتفاق دردناکی بود، آن وقت من معاون سفیر در اسلام آباد بودم. و با سوالاتی این چنینی روبرو می‌شدم. این واقعه نیمه‌های شب اتفاق افتاده بود و قبل از حضور ما در آنجا اتفاق افتاده بود. ما به سفیر ایران آن زمان این موضوع را گفتیم. ما نمی‌دانیم این چه منافعی بود.»

وزیر خارجه حتما در جریان هستند که جنایت مزارشریف، کار گروهک «عبدالمنان نیازی» بود که در زمان حمله به کنسولگری ایران والی بلخ بود. نیازی که در افغانستان به نوکری «پنجابی‌ها» معروف است به‌دستور سازمان اطلاعات خارجی پاکستان در افغانستان می‌جنگید. نیازی پس از آنکه «اختر منصور» به‌عنوان جانشین ملاعمر انتخاب شد با طالبان اختلاف پیدا کرد و یک شاخه انشعابی تشکیل داد. وی در دوران زندگی خود اقدامات خودسرانه بسیاری از جمله نسل‌کشی هزاره‌ها در کابل، غور، هرات و زابل انجام داد. او بعدتر به کشتار هزاره‌ها اعتراف هم کرد و گفت که هزاره‌ها را هر روز و به شیوه‌ای می‌کشد که خود آن‌ها هرگز نمی‌فهمند.

سرانجام نیز عبدالمنان نیازی به‌همراه اعضای گروه خود در هرات در بیست‌ویکم اردیبهشت ماه 1400 در یک حمله مسلحانه کشته شد. از مرگ وی در شبکه‌های اجتماعی و میان مردم استقبال بسیاری صورت گرفت. این در حالی است که هیچ یک از مقامات فعلی طالبان نسبت به کشته شدن وی اظهارنظری نکردند.

با یک نگاه اجمالی به روابط ایران و افغانستان از گذشته تاکنون و پیوندهای عمیق میان مردم دو کشور، می‌شود فهمید که دشمن همواره به‌دنبال اختلاف‌افکنی میان ملت‌ها بوده و از روبروی هم قرار دادن ایرانی و افغانستانی از هیچ اقدامی دریغ نمی‌کند. از این رو مقامات محترم باید در اظهارنظرهای خود بسیار دقیق بوده تا هزینه‌ای بر دوش نظام و مردم ایران تحمیل نشود.