چه بلایی سر ترانه علیدوستی آمده؟! | ویدئوی نگران کننده از ترانه علیدوستی

ترانه علیدوستی ستاره سینمای ایران در سه دهه اخیر بوده که در چندین اثر ماندگار ایفای نقش کرده است. ترانه علیدوستی با فیلم من ترانه 15 سال دارم معروف شد و با درباره الی تثبیت و با سریال شهرزاد ماندگار شد. ترانه علیدوستی فرزند حمید علیدوستی بازیکن سابق تیم ملی فوتبال و نادره حکیم الهی، هنرمند مجسمه ساز و نقاش است. ترانه علیدوستی با علی منصور ازدواج کرده و دختری به نام حنا دارد و در حال حاضر 40 ساله است.

ترانه علیدوستی بازیگر مشهور سینما و تلویزیون در گفتگوی اخیر خود با هوشنگ گلمکانی در پاسخ به سوال این منتقد، پاسخی تلخ داد که باعث نگرانی هوادارانش شد.

خانم علیدوستی که در سالهای اخیر حواشی مختلفی پیرامون او وجود داشته است می‌گوید هیچ چیزی در این دنیا او را خوشحال نمی کند.

واکنش ترانه علیدوستی به شایعه مهاجرتش

ترانه علیدوستی با انتشار متنی نوشت که از کشور مهاجرت نکرده و تصمیم به انجام چنین کاری هم ندارد.

به گزارش خبرآنلاین، پیرو انتشار خبری مبنی بر مهاجرت ترانه علیدوستی از کشور، این هنرمند با انتشار متنی در صفحه تردز خود نوشت: « من ایرانم، پاسپورتم دست وزارت اطلاعاته. نبود هم نمی‌رفتم»

او در ادامه درباره حمله سایبری‌ها به صفحات مجازی نوشت: «چسب زردها هست میزنن دور درختا تو تابستون برای این پشه سفیدا؟ از محتوای من چنین استفاده‌ای کنید. سایبری آب دستشه میذاره زمین میاد اینجا می‌چسبه :)

من حواسشون رو پرت میکنم شما از یه طرف دیگه در برید.»

ترانه علیدوستی: فمینیسم هستم و به دنبال تساوی زن و مرد

ترانه علیدوستی، عضو کمیته ۵ نفره مبارزه با خشونت، آزار و باج‌گیری جنسی در سینما و عضو کمپین ۸۰۰ زن، درباره شکل‌گیری جنبش مبارزه با خشونت جنسی در سینما توضیحاتی ارائه داد و گفت این جنبش از همین حالا برنده است.

بخش‌هایی از صحبت‌های این بازیگر در گفتگو با مجله فیلم امروز را در ادامه می‌خوانید:

**  اگر زنی از ویژگی های شخصی و زنانه خودش برای رسیدن به یک موقعیتی استفاده کند، چه کسی مسبب به وجود آمدن این وضعیت شده است؟ کدام بخش از جامعه یک زن را در شرایطی قرار داده که به جای این که گوشه ای از کار را بگیرد و آن را جلو ببرد، مجبور باشد متوسل به کارهای دیگری شود؟ این که زن‌ها به دلیل ظاهرشان و برای حضور در پروژه‌ها، با هم رقابت می کنند و به جان هم می‌افتند، ناشی از وضعیت و ساز و کاری است که در آن، جایی برای آن‌ها نیست. این، بیشتر یک وضعیتِ انحصاری مردانه است که مثلا فقط یک جای خالی برای مُنشی‌صحنه وجود دارد. چه کسی این شرایط را به وجود آورده که یک زن از ویژگی‌های زنانه‌ی خودش برای رسیدن به یک موقعیتی استفاده کند؟ صاحبانِ قدرت، و صاحبانِ کار!

** من به شخصه هیچوقت نشده که ببینم گروهی زن، به موضوعی اعتراض کنند و مطالبه‌ای داشته باشند و از نظر قاطبه جامعه، زمان آن مطالبه فرا رسیده باشد! هیچوقت اتفاق نیفتاده است. عده ای همیشه مجهول هستند و مشخص نیست چه کسانی هستند و دلشان می خواهد سینما تعطیل بشود، پس ما باید روی معضلی وحشتناک سرپوش بگذاریم! چون ممکن است عده ای بخواهند از آن سوءاستفاده کنند! سینمای ایران در دنیا سینمای مهمی است، آبرو دارد و در جشنواره‌های مهم دنیا حاضر است. اما همین سینما، زمانی قابل افتخار است که سالم و صادقانه فعالیت کند و افرادی در داخل آن در حال استثمار شدن نباشند، وگرنه اکتفا به سطح یک وضعیت و حفظ آن، افتخار ندارد.

** اینکه تعدادی از زنان تقاضای امن شدن فضای کاری خود را دارند، چرا باید به ضرر سینما باشد؟ وقتی با افرادی برخورد می‌کنیم که منظور ما را از خشونت جنسیتی متوجه نمی‌شوند، به آنها می‌گوییم منظورمان هر نوع برخوردی است که با خانم‌ها، به دلیل زن بودنشان صورت می‌گیرد. مطمئن باشید اگر روزی این آیین‌نامه تصویب شود و تمام حق و حقوق زن‌ها هم رعایت شود، هیچ حقوقی جلوتر از مردان به دست نیامده است.

** هیچ‌وقت هیچ اتهامی را رد یا تأیید نکرده‌ایم اما کنار کسی که متهم شده نمی‌ایستیم؛ چون به نظرم کسی که متهم به آزارگری است، بدون جواب‌گویی نباید از مواهب حمایت برخوردار باشد. من تا زمانی که وضعیتِ متهمی مشخص نشود، کنار او نمی‌ایستم و از او حمایت نمی‌کنم. این قضیه را در سینمای دنیا هم شاهدیم.

** هیچ‌کس نمی‌تواند ادعا کند که ما زن بد، یا زن سوء‌استفاده‌گر، یا دروغ‌گو نداریم؛ حتما داریم. زیرِ یک درصد هم امکان دارد آدمی با قصدِ خودنمایی ادعاهای دروغی مطرح کند. حالا این که ما ۹۹ درصدِ مشکلات را به خاطر آن یک درصد نبینیم و روی آن یک درصد دست بگذاریم  ایراد در نگرش ماست.

** متأسفانه خیلی از همکاران مرد در سینمای ایران اصلا به ذهن‌شان نرسیده بود که این بحث به آن‌ها هم مربوط است و هیچ واکنشی نشان نداده بودند. زمانی که نام و امضای هشتصد زن در یک بیانیه منتشر شد، تازه به اهمیت موضوع پی بردند و گفتند ما هم می‌خواستیم حضور داشته باشیم. قرار نبود خانم‌ها سهم آقایان را در امن کردن این فضا بپردازند. آن‌ها فقط می‌توانستند دردشان را بیان کنند و منتظر حمایتِ همکاران مرد بمانند. اما این اتفاق نیفتاد.

** من یک فمینیست هستم و تساوی در حقوق زن و مرد، هدفِ نهایی من است. این آرزوی من است و برایش تلاش می‌کنم.من نقشی بازی نکرده‌ام که فمینیستی نبوده باشد. همیشه نقشِ زنانی را بازی کرده‌ام که قانع نیستند و دنبال سهم بوده‌اند. من همیشه مهمترین دغدغه‌ام، زنان و حقوق زنان بوده. الان هم در ادامه فعالیت‌هایم می‌توانم این دغدغه‌ها را به هم پیوند بزنم و بگویم که می‌توانم برای زنان در سینما، فعالیت کنم. امیدوارم این حرکت، منبع الهامی برای زنان در عرصه های دیگر برای پیدا کردن و تحقّق اهدافشان باشد.

** همیشه ساختارشکن بودن، پیامدهایی دارد. شما هروقت و به هرشکلی بخواهید نظمی را به هم بزنید، پیامدهای خوبی نخواهد داشت. مثال معروفی است که می‌گوید: ابتدا به شما می‌خندند، بعد ہی اعتنایی می‌کنند، سپس مبارزه می‌کنند و در نهایت، شما برنده می‌شوید!.. فکر می‌کنم ما همین الان هم برنده شده‌ایم!».

بیوگرافی ترانه علیدوستی

ترانه علیدوستی متولد ۲۲ دی ۱۳۶۲ بازیگر شناخته شده و فرزند حمید علیدوستی فوتبالیست سابق تیم ملی است.او در فیلم‌های فیلم‌سازان برجسته‌ای چون رسول صدرعاملی، واروژ کریم‌مسیحی و اصغر فرهادی بازی کرده و جوایز گوناگونی از جمله جایزه بهترین بازیگر زن از جشنواره فیلم لوکارنو سوئیس و سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن جشنواره فیلم فجر را دریافت کرده است.

او در جشنواره‌های فیلم وزول فرانسه ۲۰۱۴ و فیلم هانوی ویتنام ۲۰۱۲، یکی از اعضای هیئت داوران بود.

علیدوستی به زبان انگلیسی مسلط است و از این رو ترجمه متون ادبی را نیز پیگیری می کند.

او جایزه ادبی پروین اعتصامی را در پنجمین دوره برگزاری آن در قسمت ادبیات داستانی با ترجمه رؤیای مادرم، نوشته آلیس مونرو بدست آورد.

ترانه علیدوستی در ویژه‌نامه شماره ۱۰۰ ماهنامه صنعت سینما که نگاهی است به سینمای ایران در دهه هشتاد، به انتخاب ۱۳۰ نویسنده و منتقد سینمایی به عنوان بهترین بازیگر زن دهه انتخاب شد.همچنین در سال ۱۳۹۰، مجله فیلم او را بهترین بازیگر زن دهه ۸۰ انتخاب کرد.