ناگفتههای «پروژه تلاشِ» پاستور در ساخت واکسن کرونا؛ کاش مهربانانهتر حمایت میشدیم
مصیبت کرونا که آمد، انستیتوپاستور ایران سبقه یکصد ساله اش را به کار بست تا علاوه بر تامین و تولید تجهیزات تشخیصی این بیماری، به ساخت واکسن نیز ورود کند؛ در همین راستا هم ماه ها دوندگی برای صدور مجوز و تامین ارز، برخی نامهربانی ها و عدم حمایت ها را به جان خرید تا برای نجات کشور وقت اضافه بخرد...
با شروع غائله کرونا، جهان به فکر راه چاره برای تسلط بر این ویروس مرموز و وحشی بود. در حالی که درمان ها و داروهای مختلف بر درد و مرگ کووید19 افاقه نمی کردند و یکی پس از دیگری رد می شدند، زمزمه واکسن پذیر بودن پاندمی قرن مطرح شد و همه جهان را به تکاپو انداخت تا واکسنی برای رهایی از شر ویروسِ مرگ، بسازد.
بر این اساس علی رغم حساسیت های واکسن سازی، به دلیل شرایط اضطراری و بحرانی کووید19 باید واکسن ها در عرض چند ماه ساخته شده، مطالعاتشان را طی کرده و وارد بازار مصرف می شدند. هرکس باید خودش و کشورش را نجات می داد و واکسن سازی تنها راه خلاصی از شر مرگ بود، اما مانند همیشه مناسبات جهان به گونه ای پیش رفت که این بار هم آپارتاید و تبعیض بر نجات جان انسان ها رخنه کرد و کشورهای پیشرفته واکسن کرونا را تولید و نسبت به واکسینه کردن جمعیت شان اقدام کردند. به طوری اولین واکسنهای کرونا نظیر آسترازنکا، فایزر، مدرنا و اسپوتنیک و بعد از آن هم سینوفارم و سینوواک چین و بهارات هند به بازار آمدند.
در ایران نیز دولتی ها چند مسیر را برای تامین واکسن مورد نیاز کشور در پیش گرفتند؛ مذاکره با واکسن سازان خارجی و واردات واکسن کرونا و پیش خرید واکسن از سبد واکسیناسیون کووکس که در سازمان جهانی بهداشت شکل گرفته بود، مشارکت در تولید واکسن باسایر کشورهای واکسن ساز و البته تولید داخلی واکسن کرونا.
بر این اساس در بهار ۱۳۹۹ اولین فکر برای ساخت واکسن کرونا در وزارت بهداشت و البته در انستیتو پاستور ایران به عنوان «مادر واکسن سازی کشور» شکل گرفت و قرار شد که انستیتو پاستور ایران که پیش از آن درگیر پیشبرد پروژه ساخت دو واکسن پنوموکوک و روتاویروس بود، علاوه بر پیشبرد واکسن سازی داخلی علیه کرونا و ساخت واکسن آدنوویروسی، بحث تولید مشترک واکسن کرونا را نیز پیش برد. به این ترتیب بعد از بررسی های تخصصی و کیفی، کشور کوبا برای تولید مشترک واکسن با انستیتو پاستور ایران انتخاب و واکسن پاستوکووک به عنوان اولین واکسن سه دزی علیه کووید19، در جهان متولد شد؛ واکسنی که به گفته رییس انستیتو پاستور ایران میتواند ۹۶.۵ درصد از ابتلا به بیماری شدید و بستری شدن، پیشگیری کند.
البته تولید این واکسن در کشور فراز و فرودهای بسیاری داشته و دارد، از تامین دیرهنگام ارز و دوندگی های شش ماهه برای تحقق تعهدات ارزی تا فرآیند طولانی مدت صدور مجوزها، عدم حمایت برای ساخت واکسن آدنوویروسی پاستور و ... از گلایه هایی است که واکسن سازان پاستور ایران از آن گله دارند؛ به طوری که رییس انستیتو پاستور ایران ضمن تشکر از همه کمک ها و حمایت هایی که در فرآیند ساخت واکسن در پاستور انجام شده، می گوید که آرزو میکردم که مقدار بیشتری مهربانانهتر مورد حمایت قرار میگرفتیم.
البته وی که طی دو سال گذشته بیشترین آسیب جسمانی را به دلیل اضطراب ها و دوندگی های ناشی از تولید واکسن کرونا متحمل شده، معتقد است که در بحران کرونا در درست ترین جای ممکن حضور داشت و به صراحت می گوید که اگر دوباره چنین بحرانی تکرار شود، همین مسیر را خواهد رفت.
منبع:ایسنا